افغانستان سرزمین شعار ها!
با آغاز پیکار های انتخاباتی سال 1393 شهر کابل به رنگهای مختلف خود را برای مردم این شهر مزین نموده است .کابل که تا حال آلودگی صوتی آن غیر قابل تحمل بود ، آلودگی بصری نیز بر این مشکلات اضافه گردیده وپوستر های رنگارنگ با شعار های خالی از شعور ، بر درودیوار این شهر خود نمایی می کند . بعضی از این شعر ها، به حدی متحیرالعقول هست که انسان انگشت به دهن می ماند که چطور می شود، این همه گفته ها در این وضعیت ای که کشور قرار دارد وگذشته از آن درمدت این پنج سال دوره ریاست جمهوری ، این شعار ها عملی گردد! ومعلوم است که این شعار ها طبیعی ترین عکس العمل ای که در انسان های ساده بوجود می اورد یک جفت شاخ است . نخبگان ی ما باحرف ،مدینه فاضله افلاطونی می سازند که از مدینه محمد (ص)هم زیبا تر است ، اما بعد از این که برنده شدند زمام قدرت را بدست خود گرفتند ، این چوکی توهم آور قدرت تمام این وعده ها وگفته ها را از خاطر آنها پاک می نماید وتمام این گفته ها درحد شعار ها باقی مانده وتا پنج سال دیگر در آرشیف بایگانی می شود وباز همان شعار ها را از آرشیف کشیده ، برای دور بعدی انتخابات استفاده می نمایند وباز همین طور وباز. از همین جاست که بنده به صراحت ادعا می کنم که : " افغانستان سرزمین شعار هاست " وهمین طور می شود بجای نخبگان ی ، آرمان گرایان ی نوشت . درست است که انسان های آرمان گرا وبلند پروازمعمولاً انسان های موفق وپر تلاش می باشند که از وضعیت موجود ناراض بوده وهمواره خواب های بلند پروازانه می بینند وهمواره دنبال بهترین ها می باشند ، اما وقتی که این آرمان گرایی درحد افراط خود برسد ، نه تنها قدرت عمل را درانسان ها ضعیف کرده ، بلکه انسان را از دنیای واقعی فاصله می دهد وانسان ها را دچار توهم می کند واین افراط در آرمان گرایی باعث می شود که این حضرات به جای این که باواقعیت های موجود کنار بیایند وشرایط موجود کشور را درنظر گرفته ، وبادرک مسایل به حل آن بپردازند .متوسل به یکعده شعار های شیک شده وواقعیت ها را وارونه جلوه می دهند وبا وعده های سرخرمن ، از جهل توده های جاهل وفقیر استفاده نموده وباشعار های میان خالی که اصلاً باواقعیت های موجود کشور سازگارنبوده خود را برتر ازدیگر کاندیداتوران جلوه داده ! وبازبان فرسایی هایی که به درد مدیحه سرایی می خورد نه به درد عمل ، باعث فریب خلق می شوند . باز جای خوشبختی اینجاست که امروز مردم این سرزمین ، مخصوصاً طبقه جوان که قشر آگاه وهمچنان مسوول جامعه ما را تشکیل می دهند ؛ به این سطح آگاهی رسیده اند که شعار هارا از شعور ها تفکیک کرده ، بابیشترین نفوس که در این جامعه دارند برضد این شعار های رنگ رنگی ایستادگی نموده وفریب وعده های دروغین رانخورند،بلکه درمیان این کاندیداتوران شخصی را پیدانمایند که بصورت نسبی از دیگران بهتربوده ، ودارای کارنامه خوبتر وبهتر بوده باشد . چون مبنای قضاوت درمورد هرشخص گذشته کاری آن شخص می باشد که ملاکی برای قضاوت می تواند وافراد واجد شرایط رای دهی می توانند باهمان معیار ها یکی را از دیگری ترجیح دهند وبا استفاده از قدرت رای خود کاندیدای مورد نظر خود را به سوی پیروزی نزدیک نمایند . لذا برماست تا بادرنظرگرفتن تمامی این جوانب زعیم ی آینده کشورخود را تعیین نموده ومسولیت میهنی خود را در قبال این کشور ادانمایند . شایان ذکر است این که :افغانستان در شرایطی قرار دارد که شاید با کوچک ترین تلاطم نابه هنگام تمام این ساختار های شکننده ی ، اقتصادی ، اجتماعی ازهم بپاشد ویک بار دیگر این سر زمین درقهقرا ی گذشته (پیشاطالبان) فرورود که دیگر حتا قابلیت پیشرفت را درخیالات مردم این مرزوبوم هم نتوان یافت .بر عکس این مسله نیز مصداق پذیر است طوری که با تعیین یک زعیم ی دلسوز برای کشور می توانند کشور خود را به قله های موفقیت صعود دهند وپیشرفت های غیر قابل منتظره ، درتمام عرصه های اجتماعی ، ی ، اقتصادی ، تعلیمی وتربیوی .رادرکشورخود شاهد باشیم ، پس تمام این مسایل برمی گردد به تصمیم ملت افغانستان واین ملت است که با تصمیم گیری شان تعیین راه می نمایند . پس باید با کنجکاوی تمام تصمیم گرفت وبا رأی دادن به کاندیدای که بتواند از عهده تمام این مسوولیت ها موفقانه بدر آمده ، به سرزمین خود خدمت نماید وازاین طریق درقبال کشور خوداجرای مسوولیت نماید . آنچه که معیار قضاوت ما در این تصمیم گیری بزرگ می باشد پراگماتیست بودن شخص است وآنچه که مارا به رای ندادن به این حضرات ترغیب می نماید ،شعار های رنگارنگ ومیان خالی است چون در این سرزمین به حد کافی تیوری برای پیشرفت وجود دارد وچیزی که ما از فقر آن رنج می بریم عمل کردن به این تیوری ها می باشد ، لذا باید شخص عملگرایی را برای تعیین زعیم ی کشور خود بگماریم که با عمل نمودن به این تیوری ها ،افغانستان را در مسیر پیشرفت وترقی قرارداده ومرهمی باشد برای زخم های این سرزمین ، قبل از این که این زخم ها به سرطان تبدیل شده ولا علاج گردد.
درباره این سایت